ناسازه زمان ما در (گذر)تاریخ این است که ساختمان های بلندتر می سازیم ٬اما خلقیاتی سردتر
آزادراه هایی پهن تر اما دیدگاه هایی باریک تر.
بیشتر خرج می کنیم٬ اما کمتر داریم؛بیشتر خرید می کنیم٬ اما کمتر لذت می بریم؛ خانه های بزرگ تر داریم و
خانواده های کوچکتر ؛ وسایل آسایش بیشتر ٬ اما زمان کمتر ؛ درجات تحصیلی بالاتر٬ اما ادراکی کم تر
دانش بیشتر ٬اما داوری کم تر ؛متخصصان بیشتر٬ اما مشکلات بیشتر؛
داروی بیشتر ٬اما سلامت کمتر .
ما بسیار زیاد می نوشیم ٬بسیار زیاد سیگار می کشیم ٬بی هیچ ملاحظه ای خرج می کنیم ٬بسیار کم
می خندیم٬تند رانندگی می کنیم٬بسیار زود عصبانی می شویم ٬تا دیر وقت بیدار می مانیم ٬بسیار خسته
بیدار می شویم ٬به ندرت مطالعه می کنیم ٬بسیار زیاد تلویزیون تماشا می کنیم ٬ به ندرت دعا می کنیم.
ثروتمان را تکثیر کرده ایم ٬اما ارزش هایمان را تقلیل داده ایم .
بسیار زیاد صحبت می کنیم ٬به ندرت عاشق می شویم ٬و بیشتر اوقات نفرت می ورزیم.
یاد گرفته ایم چگونه امرار معاش کنیم اما زندگی نمی کنیم ؛
.....
تمام مسافت به ماه را رفته ایم و برگشته ایم٬اما گذر از خیابان برای دیدن همسایه جدید برایمان سخت است.
بر فضای کیهانی غلبه کرده ایم٬ اما بر فضای باطنی خود نه.
کارهای بزرگتر انجام داده ایم اما کارهای بهتر نه .
اتم را شکسته ایم ٬اما تعصبمان را نه.
بیشتر می نویسیم ٬اما کمتر می آموزیم .زیاد برنامه ریزی می کنیم اما کمتر آن را به انجام می رسانیم.
یاد گرفته ایم عجله کنیم نه صبر.
..............................................................................جورج کارلین
پ .ن : ما مردمی نصیحت پذیر هستیم اما اصلاح پذیر نه !
سلام
مطلب جالبی نوشته بودی. چیزی که هر روز شاهد آن هستیم ولی هیچگاه به آن فکر نمی کنیم. اما چرا؟
موفق باشید.
ای کاش به جای اثر انگشت از آدمها اثر قطره چشم میگرفتند به این بهانه هرکس برای یکبار هم که شده مهربانی را تجربه میکرد