دلتنگی نامه

گاهی اوقات آدم دلش می گیره می خواد بره داد بزه بگه
 آی مردم  مردم
کسی پیدا میشه دلتنگی من باهاش درمون پیدا کنه!!
توی اون لحظه چه آدمه پیدا بشه چه نشه ته ته دلت میدونی
کسی نیست
 ولی این دلتنگی امان آدمو می بره
معلوم نیست کی می آد کی می ره
تو اون لحظات تمام فکرت مشغول میشه به قول محمود دولت آبادی خیره میشی به نقطه ای

به نقطه ای که هیچ مرکز و کانونی نداشت و به نظر میرسید آن نقطه در

همه کائنات به سرگردانی باد است
دیگه زبونه دلتو هم نمی فهمی
مشکل همینه ....

گنگ نیستم

اما گنگ هستم. نه آن که هیچکس سخن تو را نفهمد می فهمد

اما زبان راز .زبان راز را جه کسی می فهمد؟

آخر راز که سخن ندارد .

در تمام مدت ذهن مشوش از خود می پرسد

 تو این جا چه می کنی؟ چگونه و چرا به این سوی دنیا پرت شده ای و

چه می جویی؟

می رود بی پرسش ومرا در آخرین لحظه تنها می گذارد میرود تا دوباره بازگردد و مرا ...

قدر سکوت

    پدر از سر درماندگی پا می انداخت روی پا و دست هایش را 

    بر روی زانو چلیپا می کرد و خیره می ماند .به نقطه ای که

   هیچ مرکز و کانونی نداشت و به نظر میرسید آن نقطه در همه
  
    کائنات به سرگردانی باد است.و در چرخشی سر گیجه آور که 
   
    آن انسان هوشمند را مبهوت خود کرده است 
   
     در آن لحظه آن مرد خسته نبود اما... 
                                               
                                                   محمود دولت آبادی

کلمه کلمات ظرف های بسیار کوچکی هستند
برای بیان آن وجد یا مهابتی که در ذهن ودر روح در گذر
دارند کلمه و زبان کمترین امکانی هستند که آدمیزاد برای
 بیان بی نهایت خود در اختیار دارد .
                                            محمود دولت آبادی

اخلاق نیچه ای !

کرم زیرپا رفته زیرکی به خرج میدهد و به دور خود حلقه میزند
تا مبادا دوباره زیر پا برود. به زبان اخلاق این یعنی فروتنی.

نفرت از دروغ و ریا هم از سر حس شرف می تواند باشد هم از سر ترس:زیا خدا فرموده است که دروغ نباید گفت :(چنین کسی ) ترسوتر از آن است که دروغ بگوید .

روزگار می گذرد اما به سختی

روزی
خواهم آمد، و پیامی خواهم آورد.
در رگ‌ها نور خواهم ریخت.
و صدا خواهم در داد: ای سبدهاتان پر خواب! سیب
آوردم، سیب سرخ خورشید.
.....
.......
رهگذاری خواهد گفت: راستی را، شب تاریکی است،
کهکشانی خواهم دادش
هر چه دشنام ، از لب‌ها خواهم برچید.
هر چه دیوار، از جا خواهم برکند.
......
.........
آشتی خواهم داد.
آشنا خواهم کرد
راه خواهم رفت.
نور خواهم خورد.
دوست خواهم داشت.
                                   
                                                                           پیامی در راه
                                                                               سهراب
                                                    

شروعی از روی خستگی
خستگیی از روی عادت
عادتی از روی بی تفاوتی
بی تفاوتی به این همه تفاوت 
.....
سلام